Józef Hofmann ur. 20 stycznia 1876 w Krakowie, zm. 16 lutego 1957 w Los Angeles − polski pianista, kompozytor, pedagog i wynalazca.
Był genialnym pianistą – swój pierwszy koncert zagrał w wieku 5 lat, wyprzedzając Mozarta, który pierwsza trasę koncertową odbył w wieku 6 lat. Mając 11 lat zadebiutował w Carnegie Hall, gdzie po jego występie pisano : „To nie była nadzwyczajna gra jak na dziecko, to była nadzwyczajna gra jak na człowieka”. Szybko przerósł swojego mistrza wybitnego pianistę Moritza Moszkowskiego, który stwierdził, że chłopiec o muzyce wie więcej niż on i nie może go uczyć. Jedynym, który mógł wnieść coś do jego gry był w owym czasie tylko sam Anton Rubistein, którego został uczniem. Koncertował na całym świecie, przez wielu uważany był za najlepszego wykonawcę dzieł Chopina. Zarządzał słynnym Curtis Institute of Music w Filadelfii.
Ale pomijając jego muzyczne osiągnięcia – pozostawił po sobie coś, z czym wszyscy mamy styczność praktycznie codziennie.
Józef Hofmann był wynalazcą mechanicznych wycieraczek samochodowych, bez których nie wyobrażamy sobie współczesnej motoryzacji. Inspiracją dla ich powstania była praca metronomu.
Opatentował m. in. nowy sposób zapisu muzyki na taśmach perforowanych, które potrafiły rejestrować różnice w sile nacisku na klawisze fortepianu, a sterujących pianolami, wzmacniacz poprawiający jakość rozmów telefonicznych oraz zaprojektował pierwsza motorówkę.
Opatentował amortyzatory pneumatyczne, wymyślił system będący protoplastą dzisiejszych nawigacji samochodowych, urządzenie do pomiaru siły nacisku palców pianisty, regulację wysokości taboretu do fortepianu czy patent, który po raz pierwszy zastosowała firma Stenway czyli nowy sposób montażu klawiszy fortepianowych umożliwiających oddanie najmniejszych subtelności gry. Łącznie opatentował ponad 70 wynalazków.
Najprawdopodobniej był też pierwszym pianista, którego gra została zarejestrowana – a zrobił to na fonografie Edison, który był też pod wielkim wrażeniem umysłu Polaka i zachęcał go do poświecenia się nauce.
