Józef Marian Morozewicz (1865–1941) – polski mineralog, petrograf, i organizator Państwowego Instytutu Geologicznego w Warszawie. Ukończył Uniwersytet Warszawski i prowadził eksperymenty nad syntezą minerałów. Stwierdził, że kolejność wydzielania się minerałów ze stopów zależy od ilościowych stosunków składników stopu. Był kustoszem Gabinetu Mineralogicznego UW, wykładowcą Uniwersytetu Latającego w Warszawie, kierownikiem Zakładu Mineralogicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, oraz profesorem zwyczajnym tej uczelni.
W latach 1895–1904 pracował w Komitecie Geologicznym w Petersburgu, uczestnicząc w wyprawach na Ural, Stepy Nogajskie, i Wyspy Komandorskie. Zasłużył się przy rozbudowie Collegium Maius, był także jednym z założycieli AZS Kraków. Był przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego Akademii Górniczej w Krakowie.
Jako dyrektor Państwowego Instytutu Geologicznego (1921–1937) odegrał kluczową rolę w jego organizacji. Był założycielem Ligi Ochrony Przyrody i jej pierwszym prezesem (1928–1929). Otrzymał doktoraty honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego i Politechniki Warszawskiej oraz był honorowym członkiem Rumuńskiej Akademii Naukowej.
Opublikował około 150 prac naukowych i popularnonaukowych w kilku językach, a w 1938 wydał autobiografię. Minerał morozewiczyt został nazwany na jego cześć przez Czesława Harańczyka w 1975 roku.
