W 1887 roku w ramach wynaradawiania ludności polskiej władze pruskie z programu szkół ludowych usunęły naukę języka polskiego, a trzy lata później wprowadziły język niemiecki do nauki religii. W położonej 50 km od Poznania Wrześni dzieci zaprotestowały przeciw tej decyzji. Akty nieposłuszeństwa rozpoczęły się w kwietniu 1901 roku, osiągając punkt kulminacyjny miesiąc później, kiedy uczniowie z trzech klas odmówili odpowiadania na lekcjach w języku niemieckim, za co nauczyciel wymierzył 14 uczniom karę cielesną.
Zbite dzieci zwracały na siebie uwagę przechodniów. Przed budynkiem szkoły zebrał się tłum rodziców popierających dzieci, a jedynym nauczycielem wspierającym protest był ks. Jan Laskowski. Mimo postawienia zarówno dzieci, jak i rodziców przed pruskim sądem, strajk trwał nadal, będąc symbolem oporu przeciwko germanizacji.
Inspirując falę strajków dzieci, incydent we Wrześni miał wpływ na opór przeciwko germanizacji w latach 1906-1907. Ponad 75 tysięcy dzieci w ponad 800 szkołach zaboru pruskiego stanęło w obronie swojego prawa do nauki w języku polskim, stając się znakiem oporu przeciwko narzucanej polityce germanizacyjnej.
Dzieci z Wrześni – mali bohaterowie.
