Stanisław Ignacy Witkiewicz, pseud. artystyczny „Witkacy” urodził się 24 lutego 1885 w Warszawie. Był polskim pisarzem, malarzem, filozofem, dramaturgiem i fotografikiem.
Witkacy był człowiekiem wielu nałogów – seksoholikiem, alkoholikiem, eksperymentował też z narkotykami. Wyjątkowo lubił wódkę – potrafił wypić pół litra do obiadu i pół litra do kolacji. Nie gardził też piwem, o którym mówił, że znakomicie wpływa na jego umysł. Zażywał kokainę, morfinę, eukodal, eter i meskalinę. Wszystko to okraszone było licznymi romansami. Witkacy, już będąc żonatym, miał przez wiele lat stałą kochankę, którą również zdradzał. O wszystkich swoich przygodach opowiadał żonie, która uważając go za wybitnego artystę postanowiła go nie ograniczać i przyjmować takim jakim jest.
Przyznawał, że obrazy, które tworzył pod wpływem tych substancji, zyskiwały. Na swoich pracach dodawał informacje, jakich środków zażywał w czasie ich powstawania. Zaznaczał również dni abstynencji alkoholowej czy nikotynowej.
Witkacy pisał też sztuki teatralne i prace filozoficzne. Jego najważniejsze dramaty to: “W małym dworku”, “Metafizyka dwugłowego cielęcia”, “Kurka wodna”, “Matka” i “Szewcy”.
Stanisław Ignacy Witkiewicz popełnił samobójstwo w wieku 54 lat zażywając efedrynę i podcinając sobie tętnice szyjną.
