28 kwietnia 1818 roku w wsi Iwki niedaleko Kijowa urodził się Adalbert Wiktor Starczewski.
Był autorytetem w dziedzinie języków wschodnioeuropejskich i azjatyckich, napisał wiele książek z zakresu slawistyki i etnografii, opracował i zredagował kilka słowników języków wschodniosłowiańskich, w tym słownik języka starosłowiańskiego (1899), a także oryginalne wydanie rosyjskiego słownika encyklopedycznego z lat 1848–1853 .
Studiował prawo na Uniwersytecie Kijowskim, a następnie na Uniwersytecie w Petersburgu. Przetłumaczył rosyjskie przepisy handlowe na język francuski, sporządził wyciąg z rosyjskich ustaw dotyczących cudzoziemców, w berlińskiej bibliotece publicznej zebrał kolekcję portretów oraz autografów różnych postaci historycznych, której część wydano pod nazwą „Galerie slave” (do 360 postaci słowiańskich, z biografiami), opracował szczegółowy katalog rosyjskich i zagranicznych materiałów do historii Rosji, pochodzących z archiwów i bibliotek Europy Zachodniej. Sporządził opisy gramatyki dziesięciu języków słowiańskich.
Adalbert Wiktor Starczewski opracowywał także słowniki i gramatyki edukacyjne. Sztab Generalny zamówił u niego serię kieszonkowych rozmówek przeznaczonych dla rosyjskich żołnierzy tak, aby mogli porozumiewać się z Persami, Turkami, Hindusami, Japończykami czy Chińczykami. Specjalnie dla żeglarzy opublikował rozmówki morskie dla wszystkich portów Europy, Azji i Afryki Środkowej w 50 językach, które sam studiował i doskonale znał. Jego marzeniem było skompilowanie 100-językowego słownika.
