Adam Kopałka urodził się 10 maja 1914 w Warszawie. Jego edukacja rozpoczęła się w Publicznej Szkole Powszechnej nr 23, kontynuując naukę w Męskim Gimnazjum i Liceum im. Tomasza Niklewskiego. Aby móc finansować swoje dalsze wykształcenie w prywatnym gimnazjum i liceum, podjął pracę jako kasjer w Totalizatorze Towarzystwa Wyścigów Konnych na Polu Mokotowskim. W 1934 roku rozpoczął studia na Wydziale Chemii Politechniki Warszawskiej.
Jeszcze jako młody człowiek zaangażował się w ruch harcerski, dołączając do 7. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. gen. Karola Kniaziewicza w 1930 roku. Szybko awansował, zostając drużynowym, a następnie podharcmistrzem po ukończeniu kursu instruktorskiego. Miał duży wkład w życie harcerskie, ale został wykluczony ze Związku Harcerstwa Polskiego w 1939 roku z powodu protestu przeciwko działaniom naczelnika harcerzy.
W czasie II wojny światowej Kopałka był aktywny w ruchu oporu. Włączył się w obronę Warszawy, opuszczając miasto z 7. Warszawską Drużyną Harcerską i powracając do bombardowanej stolicy. Po reorganizacji Warszawskiej Chorągwi został komendantem Hufca Wola Grup Szturmowych i brał udział w wielu działaniach dywersyjnych oraz kursach szkoleniowych. W czerwcu 1944 r. został wysłany do Łowicza, by odnowić działalność roju Łoza. Był dowódcą udanej akcji uwolnienia aresztowanych żołnierzy Grup Szturmowych z rąk UB i NKWD.
Po wojnie osiadł w Łodzi, gdzie kontynuował swoją karierę zawodową. Uzyskał tytuł magistra inżyniera chemii i pracował jako wykładowca na Politechnice Łódzkiej. Później podjął pracę jako nauczyciel chemii w łódzkim Technikum Chemicznym na ul. Tamka. Jego życie było pełne aktywności zarówno w sferze zawodowej, jak i społecznej, pozostawiając trwały ślad w historii Polski.
