Tadeusz Sendzimir urodził się 15 lipca 1894 we Lwowie. Od dziecka miał techniczne zacięcie.
Jako nastolatek zbudował kamerę filmową i budował szybowce. Studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, ale ukończenie ich uniemożliwił mu wybuch I wojny światowej. Zawierucha wojenna i późniejsza rewolucja w Rosji spowodowała jego wyjazd do Szanghaju, gdzie z pomocą Banku Azjatycko-Rosyjskiego założył fabrykę śrub, gwoździ i drutu, w które zaopatrywał rosyjskie koleje dalekowschodnie.
Korozja na jaką narażone były jego wyroby skłoniły go do prac nad ochroną antykorozyjną. Uznał dotychczasowe metody procesu cynkowania za niedoskonałe i zaczął pracować nad nowym rozwiązaniem dotyczącym cynkowania blachy. Technologia, którą opracował – nazywana procesem Sendzimira – okazała się skuteczniejsza, tańsza i bardziej bezpieczna dla pracowników. Swoją technologią chciał zainteresować amerykański przemysł, ale trafił na okres Wielkiego Kryzysu i dopiero po powrocie do Polski wprowadził w życie swoje rozwiązania.
W 1933 roku w Kostuchowie pod Katowicami uruchomił pierwszą linię technologiczną ciągłego wyżarzania i cynkowania blachy stalowej na skalę przemysłową. Blachę ocynkowaną jego metodą można było poddawać dalszej obróbce – tłoczyć czy wyginać. Była tak dobra, że pojawiły się zagraniczne zamówienia na jego walcownie cynkownie. Sendzimir osobiście nadzorował ich montaż we Francji UK i USA, gdzie zastała go II wojna światowa. Pozostał na emigracji i wciąż udoskonalał swoje rozwiązania. Opatentował tam też swój największy wynalazek – walcarkę planetarną.
Tadeusz Sendzimir zrewolucjonizował światowe stalownictwo w zakresie cynkowania i walcowania blachy. Jego metodą kształtuje się większość karoserii samochodowych oraz obudów lodówek i pralek. Sendzimir jest posiadaczem około 120 patentów i wielu międzynarodowych nagród. Do końca XX wieku w 35 krajach świata działało ponad 400 walcarek. Jego nazwisko widnieje na przytwierdzonej do Statui Wolności tablicy upamiętniającej 886 emigrantów najbardziej zasłużonych w historii USA.
Umarł na skutek udaru w 1989 roku i został pochowany w trumnie z ocynkowanej stali, wykonanej według jego autorskiej technologii.
