Franciszek Łukaszczyk urodził się 21 lutego 1897 w Zubsuche. Pochodził ze starych rodów góralskich. Skończył studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim i uzyskał doktorat nauk medycznych. Praktyki radiologiczne odbył w Paryżu, Berlinie, Hamburgu i Sztokholmie.
Po powrocie do kraju współorganizował i został pierwszym dyrektorem Instytutu Radowego w Warszawie, stając się pionierem radiolecznictwa w Polsce i twórcą polskiej szkoły radioterapii onkologicznej.
Pierwszy gram radu o wartości ponad pół miliona złotych przekazała instytutowi Maria Skłodowska-Curie. Fundusze na ten cel zebrano w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, gdzie nasza noblistka osobiście wspomagała publiczne zbiórki. Była ona przekonana, że Polska będzie jednym z czołowych światowych ośrodków wykorzystania radu w medycynie.
Po wybuchu II wojny światowej doktor wywiózł i zakopał cały zapas radu na podwarszawskiej działce. Mimo nacisków ze strony Niemców nie zdradził miejsca ukrycia drogocennego pierwiastka. Po wybuchu powstania warszawskiego wydobył ukryty rad i przewiózł go do swojego domu w Poroninie. Umożliwiło to szybkie wznowienie leczenia pacjentów po zakończeniu wojny.
Chory na białaczkę spowodowaną transportowaniem i ukrywaniem radu podczas okupacji bez odpowiedniego zabezpieczenia zmarł 19 maja 1955 roku.
Profesor Franciszek Łukaszczyk miał ogromny wpływ dla rozwoju onkologii. Wprowadził pojęcie dynamiki procesu nowotworowego, unowocześnił postępowanie radioterapeutyczne i opracował metodykę leczenia radem w miejscach trudno dostępnych. Dowiódł, że poszczególne typy komórek różnie reagują na proces naświetlania w zależności od dawki i czasu ekspozycji.
