Władysław Małachowski urodził się 26 maja 1837 roku w Macie. Był w powstaniu styczniowym naczelnikiem powstańczym dla Wilna i po jego upadku musiał uciekać z kraju. Aby zatrzeć za sobą ślady – a wydany został za nim list gończy i wyznaczona została nagroda – przyjął na emigracji nazwisko Leon Warnerke.
Władysław Małachowski był pionierem fotografii, autorem licznych wynalazków, konstruktorem i przemysłowcem w zakresie produkcji materiałów fotograficznych i aparatów.
Skonstruował fotometr, który dokonuje pomiaru parametrów światła, w tym natężenia oświetlenia i opracował sensynometr, który określa stopień światłoczułości. Przyrząd ten w 1881 roku został uznany przez specjalna komisję za wzorcowy i stał się podstawą normalizacji w dziedzinie materiałów światłoczułych.
Jednak jego największym, przełomowym wynalazkiem był aparat fotograficzny wyposażony w specjalna kasetę zwojową, w którym wykorzystał wynaleziony przez siebie materiał negatywowy – preparowaną papierową błonę pokrytą suchą emulsją kolodionową. Błona pozwalała wykonać 100 zdjęć. Tym rozwiązaniem jako pierwszy na świecie wyeliminował stosowaną do tej pory w aparatach szklana płytkę, czym niezwykle usprawnił proces fotografowania. Wyprzedził o kilkanaście lat wynalazek George’a Eastmana, który dał początek firmie Kodak. W 1868 roku za swój wynalazek – opracowanie „suchego procesu” światłoczułej warstwy kolodionowej Władysław Małachowski otrzymał nagrodę belgijskiego stowarzyszenia fotografów.
