Mieczysław Wolfke urodził się 29 maja 1883 w Łasku. Był polskim fizykiem i działaczem masońskim, profesorem Politechniki Warszawskiej, Wielkim Mistrzem Wielkiej Loży Narodowej Polski w latach 1931–1934 i prekursorem telewizji oraz holografii.
Będąc w częstochowskim gimnazjum napisał pracę “Planetostat”, w której zawarł poparty wyliczeniami projekt statku kosmicznego. W Sosnowieckiej Szkole Realnej – z tego okresu pochodzi poniższa fotka – w wieku 17 lat, opracował pomysł “telektroskopu bez drutu”, wykorzystujące fale elektromagnetyczne urządzenie przesyłające obrazy na dużą odległość. Był to pierwowzór telewizji, wyprzedzający o ćwierć wieku odkrycie Johna Bairda. Ów pomysł opatentował w Rosji.
Mieczysław Wolfke studiował nauki matematyczno-fizyczne na uniwersytetach w Liege i Paryżu, napisał wtedy swoją pierwszą pracę o elektronie. W 1910 roku otrzymał doktorat z filozofii, a 3 lata później habilitował się z optyki na Politechnice Zurychu, gdzie jego recenzentem był sam Albert Einstein. Wykładał tam fizykę teoretyczna i doświadczalną. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wrócił do kraju, wykładał na Politechnice Warszawskiej, Śląskiej, Gdańskiej i AGH w Krakowie.
Opracował metodę wytwarzania wysokich napięć przy pomocy transformatora Tesli, odkrył dwie odmiany ciekłego helu, badał radioaktywność materii i sformułował teorie powstawania obrazów, przedmiotów świecących i nieświecących. Wolfke pracował również dla potrzeb wojska – zajmował się noktowizją i projektem telefonii wykorzystującej światło spolaryzowane, zaprojektował samonaprowadzającą rakietę przeciwlotniczą.
Był prekursorem holografii – on właśnie opracował metodę uzyskiwania obrazów trójwymiarowych. Wyniki swojej pracy opublikował – jednak pochłonięty innymi badaniami nie zajmował się więcej tym odkryciem. Z jego dokonań w tej dziedzinie korzystało wielu naukowców – m.in Denis Gabor, który za badania nad holografią otrzymał Nagrodę Nobla.
