1 kwietnia 1901 roku w Lachowiczach koło Baranowicz urodził się Sergiusz Piasecki – nieślubne dziecko polskiego szlachcica Michała Piaseckiego i Białorusinki Klaudii Kułakowicz.
Swoim życiorysem mógłby obdarzyć kilka osób. Był przestępcą, żołnierzem walczącym o niepodległą Białoruś, uczestniczył w obronie Warszawy w wojnie 1920 roku, po zdemobilizowaniu w 1921 roku nie mając wykształcenia ani perspektyw został szulerem, fałszował czeki i produkował zdjęcia pornograficzne.
W 1922 roku został agentem w Ekspozyturze II Oddziału Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, zajmującym się wywiadem, kontrwywiadem i dywersją pozafrontową. Cechowała go ogromna odwaga i spryt, szybko stał się znakomitym agentem i wywiadowcą. Z zastawionej przez sowiecką służbę wywiadu pułapki uratował kolegę, za co został awansowany na podporucznika. Oprócz szmuglowania pieniędzy na działalności polskich agentów na wschodzie przemycał również kokainę, którą wykorzystywał przy pozyskiwaniu rosyjskich oficerów. Sam jednak popadł w nałóg i został zwolniony z pracy w wywiadzie.
Chciał wstąpić do Legii Cudzoziemskiej, a kiedy ten zamysł się nie powiódł, zajął się rozbojem. Został zatrzymany i skazany na karę śmierci. Uratowała go wywiadowcza przeszłość – karę zamieniono na 15 lat więzienia. Przebywając w najcięższym więzieniu II Rzeczypospolitej na Łysej Górze, zauważył ogłoszenie o konkursie na powieść i zaczął spisywać wspomnienia.
Napisał tam “Drogę Pod Ścianką” i “Piąty etap”, które zostały zatrzymane przez cenzurę więzienną, a następnie “Kochanka Wielkiej Niedźwiedzicy, która to powieść trafiła do rąk Melchiora Wańkowicza i została przez niego opublikowana. Okazała się wielkim literackim sukcesem. Rozpoczęto starania o ułaskawienie Piaseckiego, co nastąpiło w 1937 roku. Pisarz osiadł pod Nowogródkiem, a w 1938 roku ukazała się jego powieść “Bogom nocy równi”.
Po wybuchu II wojny światowej wileński oddział Związku Walki Zbrojnej zaproponował mu dowodzenie oddziałem specjalnym do wykonywania wyroków śmierci wydanych przez podziemny sąd. Piasecki zasłynął z odwagi i brawurowych akcji. Najsłynniejszą z nich było osobiście przeprowadzone włamanie do ochranianego przez Gestapo urzędu. Udało mu się wynieść wiele ważnych dokumentów, w tym archiwum dokumentujące zbrodnię katyńską, sporządzone przez Józefa Mackiewicza. Później uratował mu również życie, odmawiając wykonania na Józefie Mackiewiczu wyroku śmierci. Po wojnie wyrok ten został uchylony, gdyż okazało się, że został wydany bezpodstawnie.
Po zakończeniu wojny Piasecki przez rok ukrywał się przed UB. W 1946 roku wyemigrował do Włoch, gdzie utrzymywał się z prac fizycznych, ale też pisał. Wtedy powstała “Trylogia Złodziejska”. Dzięki interwencji Melchiora Wańkowicza u gen. Andersa Piaseckiego przyjęto do II Korpusu, dzięki czemu wraz z wojskiem dostał się do Anglii, gdzie osiadł na stałe.
Na emigracji Sergiusz Piasecki odtworzył swoje więzienne książki zatrzymane przez cenzurę. Zajmował się też publicystyką polityczną – był zaciekłym wrogiem komunizmu i komunistów. Mieszkał w Londynie i Hastings w niezwykle skromnych warunkach, nie przestawał jednak tworzyć – napisał m.in.: “7 pigułek Lucyfera” i “Zapiski oficera Armii Czerwonej”, “Człowiek przemieniony w wilka” i “Dla honoru Organizacji”. Piasecki zmarł na raka w londyńskim szpitalu 12 września 1964 roku.
W PRL od 1951 r. wszystkie jego dzieła objęte były bezwzględną cenzurą.
