Sergiusz Jastrzębski urodził się 20 września 1857 roku w jednym z prowincjonalnych miast Cesarstwa Rosyjskiego – Charkowie, w rodzinie szlachcica Bazylego Jastrzębskiego, drobnego pracownika Banku Państwowego.
Studiował na wydziale medycznym Uniwersytetu Charkowskiego. Jako zesłaniec trafił do Jakucji, części wschodniej Syberii. Rozpoczął tam badania nad językiem Jakutów, czego rezultatem stały się pierwsze słowniki jakucko-rosyjskie i rosyjsko-jakuckie, z których korzystali inni zesłańcy. Zbierał informacje o życiu i zwyczajach Jakutów, ich wierzeniach, obyczajach i kulturze.
W tamte regiony cesarstwo rosyjskie w XIX wieku wysyłało ogromną liczbę Polaków. W wielu przypadkach w chwili zesłania byli oni studentami uniwersytetów, którzy za działalność rewolucyjną, wyrokiem sądu, trafili na Syberię. Tam, ze względów praktycznych, uczyli się języka jakuckiego, poznawali życie ludu, obyczaje i kulturę, a czasem względy praktyczne przerodziły się u nich w poważne i długoletnie badania, które zaowocowały wieloma cennymi publikacjami.
Materiały zgromadzone przez Sergiusza Jastrzębskiego i innych polskich zesłańców badających życie codzienne ludu Sacha są na tyle ważne, że bez nich żadne rozważania o rozwoju i przemianach w kulturze Jakutów XX wieku i okresu późniejszego są niemożliwe. Do tej pory w Jakucji słowo Polska i Polak kojarzą się jednoznacznie pozytywnie.
Ciekawostka jest, że obecnie za pośrednictwem języka rosyjskiego do polszczyzny trafiły niektóre słowa z jakuckiego, na przykład „bałagan”, co oznacza mały namiot, czy też „kocz”, od którego pochodzi polskie słowo „koczować”.
