Jan Matejko urodził się 24 czerwca 1838 roku w Krakowie. Był jednym z najwybitniejszych polskich malarzy w historii.
Jego ojciec był Czechem, zaś matka miała korzenie niemieckie. Matejko miał dziesięcioro rodzeństwa. W dzieciństwie podczas zabawy złamał nos, co spowodowało jego trwałą deformację. Matkę stracił w wieku siedmiu lat, a z surowym ojcem nie potrafił znaleźć kontaktu. Rodzinnej atmosfery szukał u zaprzyjaźnionych sąsiadów, gdzie poznał Teodozję Giebułtowską, swoją przyszłą żonę, osobę, za którą- ze względu na jej charakter- nikt nie przepadał, nikt z wyjątkiem Matejki.
Jan Matejko miał talent plastyczny i wyrastał w duchu patriotyzmu, co wpłynęło na kształt jego dzieł. W wieku trzynastu lat rozpoczął naukę w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. W wieku 24 lat namalował swój najsłynniejszy obraz „Stańczyk”. Dwa lata później stworzył „Kazanie Skargi”, zyskując ogromną sławę i stabilizację finansową.
Obrazy Matejki były prezentowane w całej Europie i zdobywały liczne nagrody. Matejko słynął z dbałości o szczegóły historyczne w swoich obrazach, spędzając wiele godzin na badaniach, by dokładnie odwzorować stroje, broń czy scenografię. Mimo sukcesów spotykał się z krytyką za nadmierną emocjonalność i dramatyzm w obrazach historycznych. Jednym z jego najbardziej znanych dzieł jest „Bitwa pod Grunwaldem”, monumentalny obraz przedstawiający kulminacyjny moment tej bitwy.
Był mentorem dla wielu młodych artystów i wspierał krakowskie środowisko artystyczne, fundując stypendia. Znany przede wszystkim jako malarz batalista, tworzył również portrety, w tym wiele autoportretów.
Jan Matejko zmarł 1 listopada 1893 roku po pęknięciu wrzodu żołądka.
