Gaspar da Gama urodził się około 1450 roku w Poznaniu i opuścił Polskę w wieku 10 lat.
Był handlowcem i podróżnikiem. Pewien czas mieszkał w Wenecji, Palestynie oraz Aleksandrii, podróżował też do Persji i Indii. Będąc szpiegiem na usługach władcy Goa – jednej z prowincji Indii – został schwytany przez Vasco da Gamę podczas jego słynnej wyprawy w 1498 roku. Ten jednak postanowił darować mu życie, ponieważ zorientował się, że doskonale zna Indie, język, zwyczaje i morskie drogi. Został zmuszony do przyjęcia chrześcijaństwa, a wraz z chrztem przyjął nazwisko swojego ojca chrzestnego – Vasco da Gama przyjmując imię Gaspar
Gaspar da Gama już na usługach portugalskich dotarł m.in. do Afryki Wschodniej, Indochin, Cejlonu, Jawy. Służył w kilku wyprawach portugalskich jako tłumacz i znawca miejscowych obyczajów. Doskonale znał wybrzeża Afryki Wschodniej, co w pierwszych latach po przetarciu szlaku przez Vasco da Gamę pomagało portugalskim żeglarzom w docieraniu do Indii słabo jeszcze znaną drogą.
Gaspar da Gama był nawigatorem na jednym z okrętów Cabrala, który w 1500 roku za swoja wyprawą do Indii dotarł do brzegów Brazylii. Ponoć to on, uciekając przed rozszalałym żywiołem, poradził Cabralowi obranie kursu jeszcze dalej na zachód dzięki czemu dopłynęli do brzegów Ameryki. Gaspar i Nicolau Coelho byli pierwszymi osobami, które postawiły stopę na Nowym Lądzie.
