Maria Konopnicka (ur. 23 maja 1842 w Suwałkach, zm. 8 października 1910 we Lwowie) była jedną z najważniejszych postaci polskiej literatury i działaczką społeczną, której twórczość miała ogromny wpływ na kształtowanie świadomości narodowej Polaków w XIX i na początku XX wieku. Jej działalność literacka i społeczna w znaczący sposób przyczyniła się do umocnienia polskiej tożsamości narodowej w trudnym okresie zaborów.
Konopnicka pochodziła z inteligenckiej rodziny, a jej wychowanie odbywało się w atmosferze patriotycznych wartości. Po śmierci matki, w wieku 12 lat, przeniosła się z rodziną do Kalisza. W 1862 roku wyszła za mąż za Jarosława Konopnickiego, z którym miała ośmioro dzieci. W 1877 roku, po separacji z mężem, zaczęła publikować swoje utwory literackie, co pozwoliło jej na samodzielne utrzymanie siebie i rodziny.
Twórczość Marii Konopnickiej obejmuje poezję, nowele, powieści, utwory dla dzieci oraz publicystykę. Do najbardziej znanych jej dzieł należy nowela “Mendel Gdański”, która poruszała problematykę antysemityzmu i społecznej niesprawiedliwości. Konopnicka była również autorką “Roty”, jednego z najważniejszych polskich utworów patriotycznych, który do dziś stanowi wyraz narodowej dumy i sprzeciwu wobec zaborców. “Rota” była odpowiedzią na pruską politykę germanizacji, a jej słowa: “Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród” stały się symbolem walki o zachowanie polskiej tożsamości.
Oprócz działalności literackiej, Konopnicka angażowała się również w działalność społeczną i patriotyczną. Aktywnie uczestniczyła w ruchach emancypacyjnych, walcząc o prawa kobiet oraz propagując edukację i rozwój kulturalny wśród najbiedniejszych warstw społeczeństwa. Przez całe życie podróżowała, poznając różne środowiska i czerpiąc inspirację z kontaktów z innymi kulturami. Dzięki temu jej twórczość cechowała się dużą wrażliwością na kwestie społeczne i narodowe.
Maria Konopnicka zmarła 8 października 1910 roku we Lwowie, pozostawiając po sobie bogaty dorobek literacki oraz spuściznę społeczną. Jej prace do dziś są czytane i cenione, a ona sama uważana jest za jedną z czołowych postaci polskiej literatury i kultury. Jej wkład w kształtowanie polskiej świadomości narodowej oraz walkę o prawa społeczne sprawia, że jest postacią o niezatartej pamięci w historii Polski.
