Jan Śniadecki (1756–1830) to jeden z najważniejszych przedstawicieli polskiego Oświecenia, który zasłynął jako wybitny matematyk, astronom, filozof oraz działacz edukacyjny. Jego wszechstronna działalność przyczyniła się do rozwoju nauk ścisłych w Polsce, a jego dorobek naukowy i edukacyjny wpłynął na przyszłe pokolenia uczonych.
Śniadecki urodził się 29 sierpnia 1756 roku w Żninie. Po ukończeniu szkół jezuickich, kontynuował naukę na Akademii Krakowskiej (dzisiejszym Uniwersytecie Jagiellońskim), gdzie uzyskał tytuł doktora filozofii. Wkrótce rozpoczął pracę na uczelni, stając się jednym z najbardziej wpływowych nauczycieli tamtego czasu. Jego pasja do nauk ścisłych zaprowadziła go do zagranicznych uniwersytetów, w tym do Wiednia, Getyngi oraz Holandii, gdzie poszerzał swoją wiedzę z zakresu matematyki, astronomii i filozofii.
Jednym z kluczowych osiągnięć Jana Śniadeckiego była reforma Akademii Krakowskiej. Jako rektor tej uczelni (1799–1800), starał się podnieść poziom nauczania i zmodernizować programy edukacyjne. W 1782 roku założył na tej uczelni pierwszą katedrę astronomii, której sam został kierownikiem. Był także autorem licznych podręczników z matematyki, które w tamtych czasach cieszyły się dużym uznaniem.
Śniadecki zasłynął również jako astronom. Kierował obserwatorium astronomicznym w Krakowie, które pod jego opieką zostało znacznie rozwinięte. W swoich badaniach skupił się na obserwacjach planet, a jego najważniejszym dziełem w tej dziedzinie było „O rachunku algebraicznym” (1783), które stanowiło istotny wkład w rozwój matematyki. Poza tym publikował również prace z zakresu astronomii teoretycznej.
Jan Śniadecki był także filozofem i przedstawicielem racjonalizmu oświeceniowego. W swoich pismach podejmował tematykę dotyczącą teorii poznania, logiki oraz filozofii przyrody. Jego filozoficzne podejście do nauki i życia odzwierciedlało się w jego zaangażowaniu w rozwój edukacji oraz krytycznym podejściu do dogmatyzmu religijnego.
Pod koniec swojego życia, Jan Śniadecki przeniósł się do Wilna, gdzie również aktywnie działał na rzecz edukacji, piastując stanowisko rektora tamtejszego uniwersytetu. Zmarł 9 listopada 1830 roku.
Jego wszechstronność i zaangażowanie w rozwój nauk ścisłych sprawiły, że stał się jednym z najbardziej cenionych uczonych swoich czasów. Współcześnie jest uważany za pioniera nowoczesnej nauki w Polsce, a jego prace miały ogromny wpływ na dalszy rozwój matematyki, astronomii i filozofii.
