Kiedyś Adolf Dymsza podszedł do stojącego w teatralnej kulisie aktora, strugając scyzorykiem niewielki patyczek.
– Czy może mnie kolega zapytać, po co ja to robię?
– Po co pan to robi mistrzu?
– Ano po to, że jeśliby mnie dzisiaj szlag trafił, to masz pan na jutro gotową piękna kwestię: ” A jeszcze wczoraj tu stał i strugał patyczek”.
Adolf Dymsza, właściwie Adolf Bagiński, znany również pod pseudonimem Dodek, był wybitnym polskim aktorem kabaretowym i filmowym.
Urodził się 7 kwietnia 1900 roku w Warszawie. Początki kariery Adolfa Dymszy sięgają półamatorskich teatrzyków, gdzie zadebiutował już w wieku 17 lat. Jego pierwszym filmem był “Roztargniony krawiec” z 1918 roku, co zapoczątkowało długoletnią karierę filmową. W czasie Bitwy Warszawskiej w 1920 roku, Dymsza wstąpił do Wojska Polskiego, pełniąc służbę jako ochotnik w 21. Pułku Piechoty „Dzieci Warszawy”.
Największą popularność zdobył w latach 1925–1931, występując w kabarecie „Qui Pro Quo”. Jego talent komediowy sprawił, że stał się niekwestionowanym królem polskiej komedii przedwojennej i powojennej. Choć zagrał w ponad 20 filmach przed II wojną światową, to filmy dźwiękowe ujawniły jego wyjątkowy dar aktorski.
W czasie II wojny światowej, mimo zakazu konspiracyjnego Związku Artystów Scen Polskich (ZASP), Dymsza odważnie grał w jawnych teatrach, przyczyniając się do moralnego podtrzymywania ducha społeczeństwa w okupowanej Warszawie. Po wojnie, mimo kar położonych przez ZASP, kontynuował swoją karierę aktorską w teatrach w Warszawie, Łodzi, a nawet zagrał w radzieckim filmie “Arena” z 1968 roku.
Adolf Dymsza nie tylko błyszczał na scenie i ekranie, ale także przejawiał bohaterstwo poza światem rozrywki. W czasie wojny ukrywał iluzjonistę żydowskiego pochodzenia, Mieczysława L. Kittaya, w swoim domu w Otwocku. To heroiczne działanie pokazuje jego ludzką wielkość i odwagę w obliczu nazistowskiego okrucieństwa.
Pod koniec życia, Dymsza zmagał się z wadą słuchu i prawdopodobnie chorobą Alzheimera. Ostatnie lata spędził w Domu Opieki Społecznej w Górze Kalwarii, gdzie zmarł 20 sierpnia 1975 roku.
