Ary Sternfeld (1905–1980) był polsko-żydowskim inżynierem i naukowcem, uważanym za jednego z prekursorów astronautyki teoretycznej. Jego wkład w rozwój nauki o lotach kosmicznych sprawił, że uznawany jest za jednego z najważniejszych pionierów kosmonautyki XX wieku, obok takich postaci jak Konstanty Ciołkowski i Hermann Oberth.
Urodził się w Sieradzu, a wykształcenie inżynierskie zdobył we Francji, gdzie ukończył studia na Uniwersytecie w Nancy. Już we wczesnych latach swojej kariery fascynował się podróżami kosmicznymi, a jego praca dyplomowa dotyczyła zagadnień trajektorii lotów międzyplanetarnych – tematyki wówczas uznawanej za czystą fantastykę naukową.
W 1934 roku opublikował przełomowe dzieło pt. “Initiation à la Cosmonautique”, w którym wprowadził termin „kosmonautyka” – znacznie wcześniej, zanim stał się on powszechnie używany w Związku Radzieckim i na świecie. W książce tej zawarł szereg równań i obliczeń dotyczących lotów orbitalnych, które później znalazły zastosowanie w rzeczywistej nawigacji statków kosmicznych. Z tego powodu uznaje się go za jednego z twórców podstaw mechaniki kosmicznej.
W 1935 roku wyemigrował do Związku Radzieckiego, licząc na możliwość realizacji swoich koncepcji naukowych. Niestety, pomimo początkowego uznania, szybko popadł w niełaskę w wyniku czystek politycznych i przez wiele lat pracował na uboczu, nie mogąc brać udziału w programach kosmicznych. Mimo to kontynuował badania, publikując setki artykułów naukowych i popularnonaukowych.
Choć jego dokonania przez dekady były pomijane, dziś Ary Sternfeld uznawany jest za jednego z ojców współczesnej astronautyki. Na jego cześć nazwano krater na niewidocznej stronie Księżyca, a jego nazwisko widnieje na tablicy pamiątkowej na pokładzie sondy Pioneer 10. Jego życie i praca to symbol pasji naukowej, która wyprzedziła swoje czasy.
