Erich von Manstein, urodzony 24 listopada 1887 roku jako Fritz Erich von Lewinski, był jednym z najwybitniejszych niemieckich dowódców wojskowych czasów II wojny światowej. Jego ojciec gen. Edward von Lewinski pochodził z polsko-kaszubskiego rodu Royk-Lewińskich herbu Lew.
Erich von Manstein przeszedł do historii jako feldmarszałek Wehrmachtu i jeden z głównych architektów niemieckiej strategii wojennej. Jego zdolności strategiczne i taktyczne sprawiły, że zyskał reputację mistrza wojny manewrowej. Manstein urodził się w arystokratycznej rodzinie o tradycjach wojskowych. Jego przybrani rodzice byli również wojskowymi, co ukształtowało jego przyszłą karierę i zainteresowanie wojskowością. Już w młodym wieku zasłynął jako utalentowany oficer, a jego kariera rozwijała się dynamicznie.
Podczas II wojny światowej Manstein stał się znany dzięki planowi zdobycia Francji w 1940 roku, znanym jako “Plan Mansteina”. Zamiast konwencjonalnego ataku, zaproponował manewr przez Ardeny, co pozwoliło niemieckim wojskom na szybkie okrążenie sił francuskich i brytyjskich, zadając im druzgocącą porażkę. Plan ten przyniósł mu uznanie wśród dowódców i uczynił go jednym z kluczowych strategów Wehrmachtu.
Kolejnym ważnym etapem jego kariery było dowodzenie niemieckimi wojskami na froncie wschodnim podczas kampanii przeciwko Związkowi Radzieckiemu. Dowodził 11. Armią podczas operacji na Krymie i zdobył Sewastopol w 1942 roku, za co otrzymał Krzyż Rycerski z Liśćmi Dębowymi i Mieczami, jedno z najwyższych odznaczeń wojskowych III Rzeszy. Następnie Manstein uczestniczył w bitwie pod Stalingradem, gdzie próbował uratować otoczoną 6. Armię, jednak jego plan nie zyskał wsparcia Hitlera i zakończył się niepowodzeniem. Mimo to nadal pozostawał jednym z najważniejszych dowódców, prowadząc ofensywę na Charków w 1943 roku, gdzie odniósł jedno z ostatnich niemieckich zwycięstw na wschodnim froncie.
Manstein miał napięte relacje z Adolfem Hitlerem, gdyż często krytykował decyzje Führera i domagał się większej swobody w dowodzeniu. W 1944 roku został zwolniony ze służby, a po wojnie stanął przed brytyjskim sądem wojennym, gdzie skazano go za zbrodnie wojenne. Po odbyciu kary został zwolniony, a później zaangażował się w tworzenie Bundeswehry w Republice Federalnej Niemiec jako doradca wojskowy.
Erich von Manstein zmarł 10 czerwca 1973 roku, pozostawiając po sobie skomplikowaną spuściznę – z jednej strony uważany jest za jednego z najzdolniejszych strategów wojennych XX wieku, z drugiej za kontrowersyjną postać, której służba dla III Rzeszy i odpowiedzialność za działania wojenne pozostają przedmiotem krytyki historyków.
