Hugo Zapałowicz urodził się 15 listopada 1852 roku w Lublanie. Był to polski podróżnik, botanik, prawnik wojskowy, badacz Karpat i gór środkowej Argentyny, prekursor turystyki babiogórskiej, przewodnik i poeta.
W 1888 roku wyruszył w podróż dookoła świata, podczas której prowadził badania w Patagonii i przekroczył Andy Patagońskie z Argentyny do Chile. W trakcie tych podróży Zapałowicz zgromadził zbiory fauny i flory oraz poczynił wiele zapisków na temat napotykanych plemion indiańskich. Najwięcej czasu poświęcił Indianom Tehuelczom, wędrownym mieszkańcom Patagonii. Całą swą podróż opisał w dwutomowej książce “Jedna z podróży dookoła ziemi” i sporządził mapę geologiczną Patagonii, a także ogłosił kilka prac naukowych dotyczących tego regionu.
Hugo Zapałowicz był również zasłużonym działaczem Oddziału Babiogórskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, który założył, aby przeciwstawić się działalności niemieckiej organizacji turystyki górskiej Beskidenverein i naporowi niemieckich turystów. Wyznakował kolorem czerwonym pierwszy polski szlak turystyczny w tej części Beskidów, z Suchej Beskidzkiej do Zawoi, a następnie kilka dalszych szlaków w rejonie Babiej Góry.
W 1905 roku, w obliczu wzniesienia przez “Beskidenverein” niemieckiego schroniska pod szczytem Babiej Góry, Hugo Zapałowicz zorganizował środki finansowe i doprowadził do zbudowania na Babiej Górze pierwszego polskiego schroniska turystycznego, nazwanego jego imieniem i użytkowanego do dziś.
