Irena Sendlerowa (1910-2008) była polską działaczką społeczną i humanitarną, która w czasie II wojny światowej uratowała życie około 2,5 tysiąca żydowskich dzieci. Przed wojną pracowała jako opiekunka społeczna, a od 1939 roku angażowała się w pomoc Żydom przebywającym w warszawskim getcie. Działała w ramach Rady Pomocy Żydom „Żegota”, tajnej organizacji pomagającej ofiarom Holocaustu.
Sendlerowa organizowała akcje wyprowadzania dzieci z getta, ukrywając je w sierocińcach, klasztorach i u polskich rodzin. Wiele z tych dzieci uzyskało fałszywe dokumenty, które umożliwiały im przetrwanie. W 1943 roku została aresztowana przez gestapo i torturowana, ale mimo to nie zdradziła informacji o ratowanych dzieciach. Udało jej się uciec z rąk nazistów dzięki pomocy „Żegoty”.Została wypuszczona dzięki wysokiej łapówce jaką przekazała „Żegota”.
Po wojnie Irena Sendlerowa pracowała w opiece społecznej, organizowała od podstaw domy dziecka, domy starców, a także domy opieki. Była wielokrotnie przesłuchiwana przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego i oskarżana m.in. o zatrudnianie członków Armii Krajowej. W 1949 po przesłuchaniach straciła syna (urodził się przedwcześnie i po 11 dniach. Nie została aresztowana dzięki interwencji jednej z uratowanych kobiet , która po wojnie wyszła za mąż za szefa stołecznego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego.
Irena Sendlerowa była niezwykle skromną osobą, wiele lat po wojnie nie wypowiadała się na temat roli, jaką odegrała w akcji pomocy Żydom. Dopiero w latach 90. jej historia zyskała międzynarodowe uznanie. W 1965 roku została uhonorowana tytułem Sprawiedliwej wśród Narodów Świata przez Instytut Yad Vashem, a w 2003 roku otrzymała Order Orła Białego. Sendlerowa zmarła w 2008 roku w Warszawie, pozostając symbolem odwagi i człowieczeństwa.
