Jan Szczepanik urodził się 13 czerwca 1872 roku w Rudnikach k. Mościsk. Był polskim wynalazcą nazywanym „polskim Edisonem” czy „Leonardem da Vinci z Galicji”.
Jan Szczepanik był autorem ponad 50 wynalazków i posiadaczem około 100 patentów pomysłów technicznych. Mark Twain chciał odkupić od niego prawa do patentu związanego z rewolucyjnymi zmianami w maszynie tkackiej. Jego rozwiązania skróciły produkcję gobelinu z pięciu tygodni do pół godziny.
Skonstruował telektroskop – protoplastę dzisiejszej telewizji, pracował nad śmigłowcem z podwójnym układem wirnika, samolotem z ruchomymi skrzydłami czy – jeszcze przed von Zeppelinem – nad sterowcami. Zaprojektował karabin elektryczny oddający kilkanaście strzałów w ciągu minuty.
Był pionierem w zakresie fotografii kolorowej – wynalazł system barwnego filmu oraz światłoczuły papier barwny – która to metoda została później wykorzystana przez Kodaka i Agfę. Zajmował się również filmem. W 1918 roku wyprzedzając Amerykanów opatentował własny system złożony z kamery, projektora i taśmy filmowej. Filmy jakie kręcił były jakościowo lepsze od tych nakręconych w “Technikolorze”. Wynalazł też urządzenie do zapisywania dźwięku na taśmie filmowej.
W oparciu o doświadczenia polskiego zakonnika Kazimierza Żeglenia skonstruował kamizelkę kuloodporną, która uratowała życie królowi Hiszpanii Alfonsowi III. Szczepanik otrzymał w podziękowaniu Order Izabeli Katolickiej, który był równoważny szlachectwu. Za podobną kamizelkę – tym razem dla cara Mikołaja II – otrzymał złoty zegarek z cesarska koroną wysadzaną brylantami oraz Order św. Anny, którego przyjęcia ze względów patriotycznych odmówił.
