Janusz Bokszczanin urodził się 29 października 1894 w Grodnie. Był pułkownikiem dyplomowanym kawalerii Wojska Polskiego, uczestnikiem kampanii wrześniowej, gdzie walczył pod komendą płk. Stanisława Maczka, obrońcą Lwowa, kawalerem Orderu Wojennego Virtuti Militari i Krzyża Zasługi.
W czasie okupacji wstąpił do Związku Walki Zbrojnej, później przekształconego w AK, gdzie od lipca 1944 roku pełnił funkcję zastępcy szefa sztabu Komendy Głównej do spraw operacyjnych.
31 lipca 1944 roku wziął udział w porannej naradzie w Komendzie Głównej AK, gdzie publicznie wypowiadał się przeciwko decyzji o wybuchu powstania w Warszawie. Krytykował zamiary przełożonych dotyczące wydania rozkazu do rozpoczęcia zrywu i uzależniał go od postawy Armii Czerwonej – ich ofensywa, według niego, była kluczowym elementem dla powodzenia całej operacji. Mimo, że oskarżany był przez Okulickiego o tchórzostwo, twierdził, że nieprzygotowana walka będzie jedną wielką improwizacją i skończy się dramatem. Jego przytomność umysłu i realizm uznano za oznakę słabości.
Janusz Bokszczanin zmarł 1 sierpnia 1973 w Paryżu.
