Józef Haller von Hallenburg herbu własnego ur. 13 sierpnia 1873 w Jurczycach, zm. 4 czerwca 1960 w Londynie – generał broni Wojska Polskiego, Naczelny Dowódca wszystkich Wojsk Polskich od 4 października 1918 roku, komendant Legionów, od 16 marca do 2 kwietnia 1915 roku, pełniący obowiązki komendanta Legionów od 4 do 13 listopada 1916 roku, minister bez teki w drugim rządzie Władysława Sikorskiego w październiku 1939 roku[, przewodniczący Obywatelskiego Komitetu Wykonawczego Obrony Państwa w 1920 roku, dowódca Frontu Północnego w czasie wojny polsko-bolszewickiej, Generalny Inspektor Armii Ochotniczej w 1920 roku, prezes Rady Naczelnej Stronnictwa Pracy w 1937 roku, Komendant Polowych Drużyn Sokolich w 1913 roku, harcmistrz, przewodniczący ZHP, prezes Komitetu PCK, działacz polityczny i społeczny, kawaler Orderów: Orła Białego i Virtuti Militari.
– źródło : Wikipedia
Józef Haller, wybitny dowódca wojskowy i polityk, pozostawił trwały ślad w historii Polski poprzez swoje wyjątkowe dokonania. Jego bohaterstwo najbardziej wyróżnia się podczas wojny polsko-bolszewickiej, gdzie jako dowódca Frontu Pomorskiego odegrał kluczową rolę w zwycięstwie nad siłami bolszewickimi w Bitwie Warszawskiej w 1920 roku. Jego zdolności taktyczne i strategiczne przyczyniły się do zatrzymania agresji na granicach Polski, co miało decydujące znaczenie dla utrzymania niepodległości. Po zakończeniu służby wojskowej, Haller aktywnie uczestniczył w życiu politycznym, pełniąc m.in. funkcję ministra spraw wojskowych. Jego oddanie dla sprawy narodowej i nieustępliwość w obronie suwerenności uczyniły go jednym z najważniejszych bohaterów narodowych w polskiej historii.
