Józef Ignacy Kraszewski herbu Jastrzębiec urodził się 28 lipca 1812 roku w Warszawie .
Nie był grzecznym dzieckiem – jego nauczyciele mieli do niego wiele zastrzeżeń. W szkole podstawowej zaczął pisać wierszyki i przekładać z francuskiego bajki Jeana de Lafontaine’a, zaś pierwsze utwory literackie ogłosił studiując na Uniwersytecie Wileńskim. Wtedy również rozpoczął intensywną naukę języków – arabskiego, greckiego, hebrajskiego, łacińskiego, rosyjskiego i starosłowiańskiego, jak też rysunku i malarstwa. Włączył się aktywnie w życie studenckie, należał do grona spiskowców 1830 roku, za co był aresztowany. Miał ogromny talent literacki. Kiedy został redaktorem ogólnopolskiego dziennika “Gazety Codziennej”, liczba jej prenumeratorów w ciągu roku zwiększyła się z 500 do 8000. Uwielbiał dzieła Dantego, które tłumaczył na język polski. Był też właścicielem cennej kolekcji jego książek.
Uczył się gry na fortepianie i sam komponował, głównie walce, polonezy oraz ronda, ale i zwykłe piosenki. Był również utalentowanym malarzem – pozostawił po sobie około 2000 rysunków. Mimo, iż będąc na studiach jednym z konspiratorów cudem uniknął więzienia, nie zaprzestał działalności patriotycznej. Już jako prawie 60-letni mężczyzna rozpoczął współpracę z wywiadem francuskim, finansując z własnej kieszeni działalność siatki wywiadowczej w Prusach. Nie znaczy to jednak, że był człowiekiem zamożnym – często popadał w tarapaty finansowe, zmuszony był nawet sprzedać swoje bogate zbiory ikonograficzne, a także ogromną bibliotekę.
Józef Ignacy Kraszewski był zbieraczem z zamiłowania – w historii zapisał się jako pierwszy polski prywatny kolekcjoner zdjęć, a także jako jeden z pierwszych polskich pionierów archeologii, badał zabytki archeologii słowiańskiej i opracował program słownika archeologicznego przyjęty przez Akademię Umiejętności. Oprócz tego był wspaniałym pisarzem i publicystą, autorem z największą liczbą wydanych książek i wierszy w historii literatury polskiej oraz siódmym pod tym względem na świecie. Do jego najsłynniejszych powieści należą “Stara baśń”, “Hrabina Cosel”, “Chata za wsią” i “Ostatni z Siekierzyńskich”.
Zmarł siedząc w fotelu, w czasie pozowania do portretu prawie 75 lat później.
