Józef Maria Hoene-Wroński urodził się 24 sierpnia 1776 w Wolsztynie. Był autorem idei mesjanizmu, który to system filozoficzny tworzył przez ponad 30 lat. Usiłował w nim udzielić odpowiedzi na wszelkie pytania, także te o charakterze światopoglądowym. Był to oryginalny i rozbudowany historiozoficzny system, w którym wskutek postępu dochodzić miało do połączenia filozofii, religii, reformy nauk, wyjaśnienia celu dziejów oraz osiągnięcia pełni człowieczeństwa.
Pojęcie mesjanizmu zapożyczył od Wrońskiego Adam Mickiewicz, jednak mistycyzm Mickiewicza i Towiańskiego znacząco różnił się od filozofii Wrońskiego, przejął od niej tylko pewne elementy i samą nazwę, traktując mesjanizm szerzej i nadając mu charakter narodowo-mistyczny. Sam Wroński odrzucał taką interpretację mesjanizmu, a Mickiewiczowi zarzucał plagiat i kompromitację swoich idei.
Józef Maria Hoene-Wroński posiadał rozległą wiedzę z wielu różnych dziedzin, był filozofem, matematykiem, fizykiem, ekonomista, prawnikiem i oficerem. Jednak z powodu trudnego charakteru i idei filozoficznej jaką głosił, jego dorobek naukowy był zwykle ignorowany, a jego dokonaniami zaczęto interesować się dopiero po jego śmierci.
W matematyce zajmował się analizą matematyczną, a zwłaszcza rozwijaniem funkcji w szereg potęgowy oraz równaniami różniczkowymi. Opracował wyznacznik funkcyjny równań, nazwany od jego nazwiska wronskianem.
W fizyce interesowała go teoria przyrządów optycznych i mechanika płynów, projektował miejskie wodociągi i badał zachowanie się cieczy sprężystych oraz ich przepływów w powiązaniu z teorią maszyn parowych, które to maszyny udoskonalał . Stworzył też koncepcję napędu gąsiennicowego.
Skonstruował urządzenia do liczenia: pierścień arytmetyczny, arytmoskop i uniwersalny przyrząd rachunkowy, który był protoplastą współczesnego kalkulatora. Był pierwszym polskim ekonomistą wykorzystującym metody matematyczne w ekonomii.
