Juliusz Hupert urodził się 6 maja 1910 roku w Tarnopolu .
Był absolwentem Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej. Po studiach pracował w Państwowych Zakładach Tele- i Radiotechnicznych. Do wybuchu wojny zajmował się budowaniem urządzeń radiotelegraficznych i systemami modulacji. W 1938 roku wynalazł i opatentował nadajnik radiotelegraficzny z generatorem lub wzmacniaczem lampowym zaopatrzonym w lampę manipulacyjną lub w lampę kompensacyjną.
Po wybuchu wojny wyemigrował do Anglii , gdzie w latach 1940-1947 pracował w Admiralty Signal Establishment nad udoskonaleniem łączności radiowej na morzu. Jego najważniejszym wynalazkiem był stabilizator częstotliwości nadajników okrętowych. W 1943 roku roku brytyjska admiralicja zleciła budowę specjalnego nadajnika krótkofalowego do komunikacji radiotelegraficznej i radiotelefonicznej, który stał się podstawowym wyposażeniem okrętów. Od 1944 roku do końca wojny w urządzenie zostały wyposażone niemal wszystkie brytyjskie jednostki pływające.
Hupert był także autorem pionierskich mikronadajników umożliwiających precyzyjną lokalizację wyposażonych w nie osób lub sprzętu. Po wojnie został wykładowcą na kilku amerykańskich uczelniach oraz uzyskał kilka patentów, m.in. radiowego systemu zdalnego sterowania.
