Karol Bohdanowicz urodził się 29 listopada 1864 w Lucynie. Pochodził ze szlacheckiej rodziny osiadłej na terenie dzisiejszej Łotwy. Ukończył wojskowe gimnazjum w Niżnym Nowgorodzie i studia geologiczne, mineralogiczne i górnicze w Instytucie Górniczym w Petersburgu.
Badał północną Persję, północny Tybet, Turkiestan, Uzbekistan, Alaskę, Pamiry, wyspę Jawa, północno-wschodnia Syberię i Mandżurię, Kamczatkę, północną Afrykę, badając tereny naftowe i złoża kruszcowe. Na Syberii odkrył liczne pokłady złota, węgla kamiennego i nefrytu, a jego badania umożliwiły oszacowanie złóż ropy naftowej na pustynnych terenach Niziny Nadkaspijskiej oraz budowę kolei transsyberyjskiej.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Karol Bohdanowicz wrócił do Polski, gdzie w 1920 r. został pierwszym przewodniczącym Polskiego Towarzystwa Geologicznego. Na Akademii Górniczej w Krakowie stworzył od podstaw Katedrę Geologi Stosowanej.
Napisał wiele cenionych na świecie prac z zakresu geologii i geografii Azji. Po wybuchu II wojny światowej, nie chcąc pracować w Instytucie Geologicznym pod wrogim kierownictwem, napisał swoje wielkie dzieło na temat surowców mineralnych świata. Miał bardzo szerokie zainteresowania – prowadził badania z zakresu stratygrafii, tektoniki, hydrogeologii, sejsmologii oraz wszelkich zagadnień dotyczących złóż. Jego dorobek naukowy to ponad 200 publikacji, ale również obszerne, wielotomowe syntezy i podręczniki z zakresu geologii stosowanej, na których wychowały się pokolenia geologów.
W 1978 minerałowi o wzorze chemicznym AgBiSe2 nadano nazwę bohdanowiczytu.
