Kazimierz Bartel urodził się 3 marca 1882 we Lwowie. Był to polski matematyk i polityk; profesor i rektor Politechniki Lwowskiej, premier pięciu rządów Rzeczypospolitej, w tym pierwszy premier Polski po przewrocie majowym; senator i poseł na Sejm, w latach 1919–1920 kierownik Ministerstwa Kolei Żelaznych, wicepremier oraz minister wyznań i oświecenia publicznego w pierwszym rządzie Józefa Piłsudskiego, podpułkownik saperów Wojska Polskiego, wolnomularz.
Kazimierz Bartel był autorem prac z zakresu matematyki: “Geometria wykreślna” i “Rzuty cechowe”, człowiekiem który dzięki ogromnej pracy, silnej osobowości i zdolnościom przeszedł drogę od ślusarza do profesora wyższej uczelni i wybitnego polityka.
Aresztowany we Lwowie 2 lipca w ramach prowadzonej przez Gestapo i żołnierzy ukraińskiego batalionu “Nachtigall” akcji niszczenia polskiej inteligencji, został przewieziony do więzienia przy ulicy Pełczyńskiej. Nie został o nic oskarżony, nie przesłuchiwano go i obchodzono się z nim łagodnie. Sytuacja zmieniła się po przewiezieniu do wiezienia przy ulicy Łąckiego, gdzie zaczęto go traktować bardzo brutalnie.
Według niektórych źródeł Niemcy zaproponowali Kazimierzowi Bartlowi utworzenie marionetkowego rządu okupowanej Polski. Były premier odmówił, co stało się powodem wydania przez Heinricha Himmlera rozkazu jego likwidacji.
