Łukasz Siemiątkowski, znany również jako Tata Tasiemka, Ignac, urodził się 5 października 1876 roku w Milanówku.
Był synem cieśli. W wieku 17 lat podjął pracę w fabryce tkackiej w Grodzisku Mazowieckim, gdzie zaangażował się w działalność socjalistyczną, kolportując nielegalną prasę. W latach 1898-1904 pracował w Tomaszowie Mazowieckim. W 1904 roku przybył do Warszawy, gdzie podjął pracę w fabryce gumowej przy ul. Okopowej 24 i wstąpił do PPS. Przyjął pseudonim “Tasiemka” i współuczestniczył w działaniach Organizacji Bojowej PPS. W kwietniu 1906 roku brał udział w przygotowaniach do uwolnienia “Dziesięciu z Pawiaka”. Od 1906 lub 1907 roku działał w Komitecie PPS Dzielnicy Powązki, a w 1909 roku został członkiem Okręgowego Komitetu Robotniczego PPS w Warszawie.
Podczas I wojny światowej służył w wywiadzie I Brygady na zlecenie Konstancji Jaworowskiej „Jadwigi”. W ramach Pogotowia Bojowego PPS uczestniczył w zamachach na agenta Prymusiewicza. Został aresztowany i osadzony w Cytadeli Warszawskiej, a następnie przewieziony do Modlina, gdzie przebywał z Walerym Sławkiem. Po dwóch miesiącach został skazany na śmierć, ale uwolniony 11 listopada 1918 roku.
Po odzyskaniu niepodległości Siemiątkowski kontynuował działalność w PPS, kierując Dzielnicą Powązki. W 1919 roku kandydował w wyborach do Sejmu Ustawodawczego z listy PPS. W latach 1922 i 1923 kandydował do Sejmu oraz do warszawskiej Kasy Chorych. Współpracował z Józefem Łokietkiem, kierując Milicją PPS w okręgu warszawskim. W latach 1927-1928 był członkiem Warszawskiego Okręgowego Komitetu Robotniczego PPS.
Po rozłamie w PPS w 1928 roku, Siemiątkowski współorganizował PPS – dawną Frakcję Rewolucyjną i rozpoczął działalność kryminalną. Założył gang kontrolujący targowisko Kercelak i wymuszał opłaty „za ochronę”. Słynął z brutalnych metod działania, ale również z umiejętności negocjacyjnych i strategicznego myślenia.
Został aresztowany w lutym 1932 roku i skazany na 3 lata więzienia, ale po apelacji karę zmniejszono do 2 lat. Wyroku nie odbył w całości, gdyż został ułaskawiony przez Prezydenta RP Ignacego Mościckiego.
Po agresji III Rzeszy na Polskę, Siemiątkowski działał w polskim podziemiu, organizując m.in. skoki na wagony z bronią. Został aresztowany przez Gestapo wraz z synem Janem i osadzony na Pawiaku, a następnie przetransportowany do obozu Majdanek, gdzie zmarł na tyfus plamisty w lutym 1944 roku.
