Maciej Nowicki urodził się 26 czerwca 1910 roku w Czycie na Syberii, w polskiej rodzinie szlacheckiej. Wychował się w Krakowie i Warszawie, był absolwentem Wydziału Architektury PW. W czasie wojny był członkiem AK i czynnym wykładowcą architektury. Po wojnie przygotował nigdy nie wykorzystane plany odbudowy Warszawy.
Za granica uchodził za wschodząca gwiazdę architektury. Współpracował nad projektem budynków Uniwersytetu w Brandeis oraz był autorem hali wystawowej w Raleigh w Stanach Zjednoczonych. Kierował wydziałem architektury North Carolina State University.
Słynne indyjskie miasto Chandigarh, wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, budowane od zera miasto przyszłości, to dzieło życia nazywanego “papieżem modernizmu” wybitnego architekta Le Corbusiera.
Mało kto jednak wie, że projekt stworzenia miasta od postaw pierwotnie miał zrealizować polski architekt Maciej Nowicki. Dziś krytycy architektury w większości przyznają, że projekty Nowickiego były bliższe kulturze Indii niż rozwiązania zaproponowane przez genialnego Le Corbusiera.
Realizacja w Chandigarh miała mu przynieść światowy rozgłos. Po podziale Indii Brytyjskich w 1947 roku na Indie i Pakistan, indyjska część stanu Pendżab została bez głównego ośrodka. Chandigarh miało stać się stolicą regionu.
Polski architekt, tuż przed rozpoczęciem prac musi jeszcze na moment powrócić do Stanów Zjednoczonych, gdzie mieszka. 31 sierpnia 1950 roku samolot rozbija się na Pustyni Libijskiej. Giną wszyscy.
