Maryna Mniszchówna (1588–1614) była polską szlachcianką z rodu Mniszchów, znaną jako jedna z najbardziej kontrowersyjnych postaci w historii Polski i Rosji. Urodziła się w Laszkach Murowanych, jako córka Jerzego Mniszcha, wojewody sandomierskiego, i Jadwigi Tarło. Jej życie stało się istotnym elementem burzliwego okresu w historii Rosji znanego jako “Wielka Smuta”.
Maryna Mniszchówna odegrała kluczową rolę jako żona Dymitra Samozwańca I, który w 1605 roku ogłosił się carem Rosji, twierdząc, że jest cudownie ocalałym carewiczem Dymitrem, synem Iwana Groźnego. Poślubienie Dymitra Samozwańca było nie tylko związkiem osobistym, lecz także aktem politycznym, mającym na celu wzmocnienie pozycji Dymitra dzięki sojuszowi z polską szlachtą i wsparciu Rzeczypospolitej.
Maryna została koronowana na carycę Rosji w 1606 roku, co uczyniło ją pierwszą Polką na moskiewskim tronie. Jednak jej panowanie nie trwało długo. Już w kilka miesięcy po ślubie, w wyniku spisku bojarów i zamachu stanu, Dymitr Samozwaniec został zamordowany, a Maryna znalazła się w trudnej sytuacji. Została uwięziona, ale dzięki staraniom swojego ojca i polskich zwolenników odzyskała wolność.
Nie zrezygnowała jednak z ambicji politycznych. Po śmierci pierwszego męża, Maryna uznała Dymitra Samozwańca II – samozwańca, który również twierdził, że jest ocalałym carewiczem – za swojego nowego męża. Tym samym ponownie włączyła się w rosyjską politykę. Chociaż Dymitr II także zginął tragicznie, Maryna stała się symbolem polskich wpływów na Kremlu i dążeń Rzeczypospolitej do rozszerzenia swojego zasięgu na wschód.
Maryna Mniszchówna zmarła w 1614 roku w niejasnych okolicznościach. Jej życie pełne intryg, ambicji i tragedii do dziś budzi zainteresowanie historyków i inspiruje literaturę. Jest postrzegana jako postać, która naznaczyła historię Polski i Rosji, pozostawiając po sobie ślad zarówno jako ambitna caryca, jak i ofiara politycznych zawirowań.
