Michaił Glinka, wybitny kompozytor rosyjski o polskich korzeniach. Pochodził z polskiego szlacheckich rodu Glinków herbu Trzaska (Glinki w Ziemi Łomżyńskiej).
Michaił Glinka urodził się w 1804 roku w Nowospasskoje. Mimo początkowego braku zainteresowania muzyką w młodości rozpoczął naukę gry na skrzypcach i fortepianie, choć jego pasje skupiały się początkowo na geografii i naukom przyrodniczym. Rodzice wysłali go do Liceum Szlacheckiego w Petersburgu z myślą o karierze dyplomatycznej. Zetknął się tam z ideami dekabrystów, co zaważyło na jego późniejszych wyborach życiowych i wykluczyło go z kariery w służbach państwowych. W tym okresie rozwijał się muzycznie, ucząc się fortepianu u C. Mayera i gry na skrzypcach u F. Böhma.
Po pracy w administracji państwowej i kilku latach spędzonych w Petersburgu, wyruszył w podróż po Europie, zatrzymując się na dłużej we Włoszech, gdzie studiował kompozycję i śpiew. Po powrocie do Rosji zrealizował ideę stworzenia narodowej opery. Jego dzieło “Życie za cara” które zyskało aprobatę cara Mikołaja I, stało się fundamentem rosyjskiej opery narodowej. Glinka kontynuował ten kierunek w baśni muzycznej “Rusłan i Ludmiła”, pogłębiając w niej elementy rosyjskiego folkloru.
W latach 1852–1854 przebywał w Paryżu, gdzie rozpoczął pracę nad symfonią “Taras Bulba”, której jednak nie ukończył. W 1856 roku ponownie udał się do Berlina, by zgłębiać muzykę cerkiewną i europejską polifonię, planując adaptację tych technik na grunt rosyjski. Zmarł w roku 1857 w wieku 53 lat, przeziębiwszy się po koncercie, gdy wychodził z dusznej sali.
Michaił Glinka jest twórcą tzw. Pieśni Patriotycznej, która w latach 1990/1991–2000 była oficjalnym hymnem Rosji, a która ściśle bazowała na średniowiecznym polskim hymnie religijnym „Kryste, dniu naszei światłości”.
Glinka, uważany za twórcę narodowej opery rosyjskiej, wywarł ogromny wpływ na przyszłe pokolenia kompozytorów, takich jak Borodin i Musorgski, i wprowadził rosyjską muzykę na europejski poziom, zachowując jednocześnie jej narodowy charakter.
