Michał Doliwo-Dobrowolski ur. 2 stycznia 1862 w Gatczynie, zm. 15 listopada 1919 w Heidelbergu – elektrotechnik, elektryk i wynalazca pochodzenia polskiego
Ten 22-letni młodzieniec zapisze się w historii jako pionier techniki prądu trójfazowego.
Urodził się w Gatczynie koło Sankt Petersburga jako syn polskiego szlachcica herbu Doliwa – Józefa Doliwy-Dobrowolskiego oraz Rosjanki Olgi Michajłownej z domu Jewreinow. Średnią szkołę realną ukończył w Odessie (1878), gdzie mieszkał z rodzicami od 1872 roku. Od 1878 roku studiował na wydziale chemicznym Instytutu Politechnicznego w Rydze. W wieku 19 lat został relegowany z uczelni w ramach antypolskich represji po zamachu na cara Aleksandra II. Został wówczas wolnym słuchaczem na uniwersytetach w Petersburgu, Odessie i Noworosyjsku, a w 1883 roku wyjechał z rodzicami do Niemiec.
Michał Doliwo-Dobrowolski studia kontynuował na politechnice w Darmstadt, najpierw na wydziale mechanicznym, a następnie na nowo utworzonym wydziale elektrotechnicznym, który ukończył w 1884 roku. Przez następne trzy lata był asystentem profesora elektrotechniki Erasmusa Kittlera, wykładał metalurgię i galwanoplastykę.
Zagadnieniem techniki prądu trójfazowego zajmowało się wielu wynalazców, w tym Nikola Tesla. Późniejsze spory o to, kto rzeczywiście był twórcą systemu elektrotechniki trójfazowej rozwiąże w 1957 roku komisja VDE, wydając jednoznaczną opinię wskazującą na Michała Doliwo-Dobrowolskiego. Zbudował pierwszą na świecie prądnicę trójfazową, a także trójfazowy silnik indukcyjny z wirnikiem klatkowym, uzyskał też kilka patentów na transformatory trójfazowe, opracował nowe przyrządy pomiarowe – fazomierz i częstościomierz. Był też twórcą pierwszej na świecie trójfazowej elektrowni wodnej – elektrowni na Renie, zaprojektował również trójfazowe elektrownie dla Zabrza i Chorzowa. Jego rozwiązania były powielane w wielu elektrowniach wodnych na całym świecie.
Zmarł pod koniec 1919 roku – był jednym z 50 mln ofiar pandemii grypy hiszpanki.
