Odo Bujwid (1857–1942) to jeden z najwybitniejszych polskich lekarzy, bakteriologów i pionierów nowoczesnej mikrobiologii oraz higieny publicznej. Jego działalność miała kluczowy wpływ na rozwój medycyny i walkę z chorobami zakaźnymi w Polsce. Dzięki jego pracy możliwe stało się wdrażanie nowatorskich metod leczenia oraz szeroko zakrojone działania profilaktyczne.
Bujwid ukończył studia medyczne na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim. Już w trakcie nauki interesował się bakteriologią i mikrobiologią. W 1885 roku odbył podróż naukową do Paryża, gdzie spotkał się z Ludwikiem Pasteurem. Właśnie pod wpływem jego odkryć Odo Bujwid wprowadził do Polski pierwsze szczepionki przeciwko wściekliźnie i błonicy, co znacząco zmniejszyło śmiertelność tych chorób.
Jednym z najważniejszych osiągnięć Bujwida było założenie pierwszej w Polsce pracowni szczepień przeciwko wściekliźnie w Warszawie (1886). Był również prekursorem wytwarzania surowic przeciwbłoniczych i wprowadził nowoczesne metody diagnostyki chorób zakaźnych. Jego działalność w zakresie szczepień i badań nad drobnoustrojami pomogła ograniczyć rozprzestrzenianie się groźnych epidemii.
Bujwid był autorem licznych publikacji naukowych i dydaktycznych, propagujących wiedzę na temat mikrobiologii, epidemiologii i higieny. Oprócz pracy badawczej angażował się w działania na rzecz edukacji społeczeństwa, popularyzując higienę jako kluczowy element profilaktyki zdrowotnej.
Był także orędownikiem równouprawnienia kobiet w edukacji medycznej. Wspólnie ze swoją żoną Kazimierą Bujwidową aktywnie działał na rzecz dostępu kobiet do wykształcenia uniwersyteckiego.
Dzięki pionierskiej działalności Bujwida Polska znalazła się w czołówce krajów stosujących nowoczesne metody zapobiegania i leczenia chorób zakaźnych. Jego prace miały wpływ na rozwój bakteriologii, a propagowanie szczepień uratowało tysiące istnień ludzkich.
