Piotr Lebiedziński urodził się w 1860 roku w Sokółce na Podlasiu. Był wynalazcą i konstruktorem w dziedzinie fotografii oraz filmu oraz pionierem światowej kinematografii.
Ukończył studia chemiczne w Petersburgu, podczas których zainteresował się fotografią. Po studiach przeniósł się do Warszawy, gdzie otworzył dwa sklepy z materiałami fotograficznymi i pierwszą w Polsce wytwórnie papierów fotograficznych, znaną później jako Warszawskie Zakłady Fotochemiczne „Foton”. Był pierwszym w Polsce sprzedawcą aparatów fotograficznych i materiałów eksploatacyjnych do nich.
Piotr Lebiedziński pracował również nad udoskonaleniem gramofonu, nagrywaniem płyt gramofonowych, konstruował membrany dźwiękowe, studiował konstrukcje łodzi podwodnych i samolotów.
Jednak największe sukcesy odniósł na polu fotografii i filmu. W 1895 roku kinematografu rozpoczął próby stworzenia “żywej fotografii”. W roku kiedy bracia Lumierre opatentowali kinematograf zbudował swoje urządzenie nazywane “kinematografem Lebiedzińskiego”. Było to połączenie kamery rejestrującej 14 klatek na sekundę i aparatu projekcyjnego wyświetlającego ruchomy obraz. Za pomocą tego kinematografu nakręcono dwa pierwsze polskie filmy krótkometrażowe.
Fabryka Piotra Lebiedzińskiego produkowała skonstruowany przez niego aparat „Chicago” oraz aparat “Varsovie”. Lebiedziński opracował też pierwszy polski aparat stereoskopowy “Diops”, urządzenie do fotografowania ruchu źrenicy oka, stworzył też aparat do zdjęć seryjnych “Cykloskop”, głowicę dźwiękową do rejestracji dźwięków, oraz “migawkę optyczną” do projekcyjnych aparatów kinematograficznych.
Interesował się również parapsychologią i zjawiskami paranormalnymi, a szczególnie zjawiskami psychokinezy i ektoplazmy.
