Stanisław Witkiewicz urodził się 21 maja 1851 roku w Poszawszu na Żmudzi. Był to polski malarz, architekt, pisarz i teoretyk sztuki, twórca i popularyzator stylu zakopiańskiego.
Pochodził z rodziny szlacheckiej o tradycjach patriotycznych. Za udział w powstaniu styczniowym jego rodzice i starsi bracia zostali skazani na zesłanie do Tomska. Aby nie rozłączać rodziny zabrali ze sobą Stanisława i dwójkę młodszych dzieci. Tam też zaczął pobierać pierwsze lekcje rysunku. Studiował potem na Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu i w Monachium, aby w 1875 roku wrócić do Warszawy.
W 1890 roku Stanisław Witkiewicz osiadł w Zakopanem. Miał obsesję na punkcie góralszczyzny, którą traktował jako zespół zjawisk – przyrodę, gwarę, tradycję, historię, sztukę, muzykę, opowieści czy samą duchowość i osobowości górali. Witkiewicz uczył się gwary od samych górali i gruntownie ją zbadał, widząc w niej źródło wiedzy na temat społeczności góralskiej. Słowa z góralskiej gwary wprowadzał do swoich tekstów, ale też tłumaczył literaturę światową na gwarę podhalańską. Zafascynowany tamtejszą sztuką ludową stworzył teorię stylu zakopiańskiego i zaprojektował wiele zakopiańskich wnętrz czy budynków.
