Stanisław Wojciechowski urodził się 15 marca 1869 r. w Kaliszu w niezamożnej szlacheckiej rodzinie. W 1888 roku rozpoczął studia na Wydziale Fizyko-Matematycznym Uniwersytetu Warszawskiego. W tym czasie działał w studenckiej konspiracji. Kilkakrotnie aresztowany przez władze carskie w 1892 r. był zmuszony opuścić Warszawę. Wyjechał do Zurychu, a następnie Paryża i Londynu. Na emigracji współtworzył Polską Partię Socjalistyczną, dostarczał do kraju broń i maszyny drukarskie.
W 1906 roku powrócił do Warszawy i zajął się organizacją polskiej spółdzielczości. Kiedy Polska odzyskała niepodległość w 1918 roku Stanisław Wojciechowski był pośrednikiem między Narodową Demokracją Romana Dmowskiego a sanacją Józefa Piłsudskiego. Wkrótce został ministrem spraw wewnętrznych. Był równiez wykładowcą w Wyższej Szkole Handlowej (późniejszej SGH).
Po zamordowaniu prezydenta Gabriela Narutowicza został wybrany przez Zgromadzenie Narodowe na Prezydenta RP. W 1924 roku we Lwowie miał miejsce nieudany zamach na prezydenta Wojciechowskiego. 14 maja 1926 r., w rezultacie przewrotu majowego Stanisław Wojciechowski zrezygnował ze stanowiska. Do końca życia był przekonany, że złe czasy w historii Polski rozpoczęły się w momencie, kiedy Piłsudski zdecydował się na przeprowadzenie puczu.
W lipcu 1940 Gestapo aresztowało syna Wojciechowskiego, Edmunda, gdyż był jednym z 70 członków warszawskiej palestry, którzy odmówili wydalenia z niej adwokatów pochodzenia żydowskiego. Niemcy zaproponowali jego uwolnienie w zamian za podpisanie przez ojca oświadczenia o konstytucyjnej nielegalności polskiego Rządu w Paryżu. Stanisław Wojciechowski odmówił, a syn został wysłany 15 sierpnia 1940 w pierwszym warszawskim transporcie do obozu Auschwitz, gdzie wkrótce zmarł na tyfus.
Przebywając na politycznej emeryturze, Wojciechowski powrócił do pracy naukowej i dydaktycznej. Po upadku powstania warszawskiego wraz z żoną i tysiącami warszawiaków przeszedł przez obóz w Pruszkowie, a następnie osiadł w Gołąbkach, gdzie zmarł niemal całkowicie zapomniany 9 kwietnia 1953 roku.
