Stefan Bibrowski i urodził się 18 grudnia 1890 roku w Wilczogórze niedaleko Grójca. Cierpiał na bardzo rzadką i nieopisaną wówczas chorobę hipertrichozę, nazywaną także syndromem wilkołaka.
Od urodzenia niemal całe jego ciało pokryte było włosami. Gdy miał 4 lata, jego twarz zasłonięta była długimi, bujnymi blond lokami. W wieku dojrzałym włosy nie rosły mu jedynie na wewnętrznych stronach dłoni i stóp.
Został zauważony przez niemieckiego przedsiębiorcę Meyera, który kupił go, podobno ofiarowując jego matce młyn i kawałek ziemi. Stał się gwiazdą pokazów osobliwości – pokazywano go w całej Europie, potem w USA. W wieku 12 lat, występując na Wschodnim Wybrzeżu, został zauważony przez łowców talentów z Barnum & Bailey Circus. Po podpisaniu z nimi pięcioletniego kontraktu stał się światową gwiazdą początku XX wieku.
Po wygaśnięciu kontraktu, jako uznany showman sam podejmował decyzje o miejscach, w których występował. Miał własne show m.in. w Coney Island Dreamland Circus w Nowym Jorku. Wystąpił w Monachium, gdzie podczas obchodów Oktoberfest w ciągu kilku dni obejrzało go około 200 tysięcy ludzi. Pracował przez niemal całe swoje życie, wyłączając okres kilkumiesięcznej rekonwalescencji po poparzeniu skóry jakiego doznał kiedy podczas palenia papierosa ogniem zajęły się jego włosy.
Stefan Bibrowski zapowiadany był jako „brakujące ogniwo” między ludźmi a zwierzętami albo jako „półczłowiek, półlew” prywatnie był osobą bardzo towarzyską, spokojną i łagodną, z wielkim czarem osobistym i nienagannych manierach. Nosił dobrze skrojone ubrania i bardzo dbał o swoją powierzchowność, był człowiekiem wykształconym, inteligentnym i elokwentnym. Znał 5 języków. Marzył o zawodzie dentysty, ale praca w cyrku zapewniała mu bardzo dostatnie życie.
Osoby z tym schorzeniem były pierwowzorami takich fikcyjnych postaci jak Chewbacca z „Gwiezdnych wojen” czy Bestia z „Pięknej i Bestii”.
