Tadeusz Sendzimir (ur. 15 lipca 1894 we Lwowie, zm. 1 września 1989 w Jupiter na Florydzie) był wybitnym polskim inżynierem i wynalazcą, który zrewolucjonizował przemysł metalurgiczny na skalę światową. Jego innowacyjne podejście do przetwarzania stali i metali zaowocowało ponad 120 patentami, z czego 73 zostały zarejestrowane w Stanach Zjednoczonych.
Po ukończeniu studiów na Politechnice Lwowskiej, Sendzimir rozpoczął swoją karierę zawodową w Chinach, gdzie założył pierwszą w tym kraju fabrykę produkującą gwoździe, nity i śruby. To właśnie tam, w wilgotnym klimacie Szanghaju, zaczął pracować nad metodami ochrony metali przed korozją. Efektem tych prac było opracowanie innowacyjnego procesu cynkowania stali, znanego dziś jako proces Sendzimira, który polega na ciągłym cynkowaniu blach stalowych w atmosferze ochronnej, co zapewnia wyjątkową trwałość i odporność na korozję.
W 1930 roku Sendzimir powrócił do Polski, gdzie wdrożył swoje technologie w zakładach hutniczych, m.in. w Kostuchnie i Rudzie Śląskiej. Jego metody szybko zyskały uznanie na całym świecie, a w 1936 roku założył hutę stali w Butler w Pensylwanii. Współpracując z firmą Armco Steel, przyczynił się do globalnego rozwoju technologii walcowania i cynkowania stali.
W 1940 roku Sendzimir założył w Waterbury w stanie Connecticut firmę T. Sendzimir, Inc., która stała się liderem w dziedzinie innowacji metalurgicznych. Jego wynalazki znalazły zastosowanie w wielu gałęziach przemysłu, w tym w produkcji radarów i programie kosmicznym Apollo.
Za swoje osiągnięcia Sendzimir otrzymał liczne nagrody i odznaczenia, w tym Złoty Krzyż Zasługi (1938), Bessemer Gold Medal (1965) oraz Brinell Gold Medal (1974). W 1990 roku, w uznaniu jego zasług, największa huta stali w Krakowie została nazwana jego imieniem – Huta im. Tadeusza Sendzimira.
Tadeusz Sendzimir pozostaje symbolem innowacyjności i determinacji, a jego wkład w rozwój przemysłu metalurgicznego jest nieoceniony.
