Tamara Łempicka (1898–1980) była polską malarką, która zdobyła międzynarodową sławę jako jedna z najważniejszych przedstawicielek stylu art déco. Urodziła się w Warszawie, ale dorastała w bogatej rodzinie w Petersburgu, gdzie zaczęła rozwijać swoje zainteresowanie sztuką. Po rewolucji październikowej w 1917 roku, razem z mężem Tadeuszem Łempickim, wyemigrowała do Paryża. Tam rozpoczęła naukę malarstwa, studiując u Maurice’a Denise’a i André Lhote’a, co wpłynęło na jej unikalny styl, łączący kubizm z klasycyzmem.
Łempicka szybko zdobyła uznanie wśród paryskiej elity, malując głównie portrety bogatych i wpływowych osób. Jej charakterystyczne obrazy przedstawiające wyidealizowane postacie, często w nowoczesnych, geometrycznych formach, oddają ducha epoki międzywojennej – okresu luksusu, elegancji i emancypacji kobiet. Kobiety na jej obrazach były często przedstawiane jako silne, pewne siebie i wyrafinowane, co odzwierciedlało nie tylko nastroje tamtego czasu, ale i osobiste przekonania artystki.
Najbardziej znane obrazy Łempickiej to między innymi “Autoportret w zielonym Bugatti”, który stał się ikoną niezależnej kobiety lat 20., oraz portrety takich osób jak książę Eryk D’Anjou czy sułtanka Kairy.
W latach 30., wraz z wybuchem II wojny światowej, Łempicka przeniosła się do Stanów Zjednoczonych, gdzie kontynuowała swoją karierę. Choć jej styl zyskał popularność w Ameryce, w kolejnych dekadach stopniowo odchodziła od malarstwa. W latach 60. jej twórczość przestała być modna, lecz w latach 70. zaczęła przeżywać renesans, kiedy jej dzieła zostały ponownie odkryte przez kolekcjonerów i krytyków sztuki.
Życie prywatne Łempickiej było równie barwne jak jej twórczość. Była znana z ekstrawaganckiego stylu życia, licznych romansów i zamiłowania do luksusu. Jej odważna osobowość i nowoczesne podejście do sztuki uczyniły ją jedną z najważniejszych postaci artystycznych XX wieku.
Tamara Łempicka zmarła w 1980 roku w Meksyku, gdzie spędziła ostatnie lata życia. Po jej śmierci, zainteresowanie jej twórczością wzrosło, a jej obrazy stały się jednymi z najdroższych dzieł sztuki na rynku art déco. Obecnie uznawana jest za ikonę sztuki tego okresu, a jej prace są eksponowane w najważniejszych muzeach na świecie.
