30 kwietnia 1901 roku w Ołońcu urodził się Witold Pilecki ps. „Witold”, „Druh”; nazwiska konspiracyjne „Roman Jezierski”, „Tomasz Serafiński”, „Leon Bryjak”, „Jan Uznański”, „Witold Smoliński”; kryptonim T – rotmistrz kawalerii Wojska Polskiego, współzałożyciel Tajnej Armii Polskiej, żołnierz Armii Krajowej, więzień i organizator ruchu oporu w KL Auschwitz.
Pilecki do obozu trafił na ochotnika, za zgodą Komendanta Głównego ZWZ. Dał się schwytać Niemcom podczas łapanki na warszawskim Żoliborzu i został przewieziony do Auschwitz. Tym samym transportem trafił tam wtedy również Władysław Bartoszewski, który został zwolniony w kwietniu 1941 roku. Był autorem raportów o Holocauście, tzw. Raportów Pileckiego. Po ucieczce z obozu Pilecki służył w Kedywie KG AK, walczył w Powstaniu Warszawskim, a później w II Korpusie gen. Andersa. Po zakończeniu wojny wrócił do Polski z zadaniem zbierania informacji o sytuacji w komunistycznej Polsce.
Został aresztowany przez UB, skazany w pokazowym procesie i stracony 25 marca 1948 roku. Do końca był torturowany – wyrywano mu paznokcie, bito, nadziewano na nogę od stołka, łamano kości.
Podczas ostatniego widzenia z żoną powiedział :„Ja już nie mogę dłużej żyć. Oświęcim to była igraszka”.
W 2012 roku Witold Pilecki został uznany za jednego z sześciu najodważniejszych ludzi na świecie, walczących podczas II wojny światowej.
