11 marca 1881 roku w Oziembłowie urodził się Władysław Dzierżyński – polski lekarz neurolog i psychiatra, profesor uniwersytetu w Jekaterynosławiu, autor pierwszego polskiego podręcznika akademickiego do neurologii, pułkownik lekarz Wojska Polskiego.
Był jednym ze współorganizatorów Uniwersytetu w Jekaterynosławiu, na którym w wieku 38 lat otrzymał tytuł profesora. Przez współpracowników postrzegany był jako wysokiej klasy lekarz i naukowiec, który chętnie dzielił się swoją wiedzą. Opisał zespół, określany jako „zespół Dzierżyńskiego” – rodzinne zwyrodnienie okołokostne rozrostowe. Wydany w 1925 roku pierwszy polski podręcznik akademicki z zakresu neurologii, którego był autorem, służył studentom medycyny na polskich akademiach jeszcze do końca lat 60-tych.
Zginął wraz z innymi 100 Polakami 20 marca 1942 roku z Zgierzu w publicznej egzekucji będącej odwetem za zastrzelenie dwóch gestapowców.
Władysław Dzierżyński był młodszym bratem Feliksa, z którym był z całej siódemki rodzeństwa najbardziej zżyty. Ale poglądów jego nie podzielał.
