Władysław Folkierski był polskim matematykiem, inżynierem budowlanym, uczestnikiem powstania styczniowego oraz profesorem uniwersytetu w Limie w Peru.
Studiował w Karlsruhe i Paryżu. Po upadku powstania styczniowego, gdzie walczył w oddziale im. Dzieci Warszawy i gdzie dosłużył się stopnia porucznika, wyjechał do Francji. Na Sorbonie studiował matematykę i fizykę, wykładał mechanikę i budowę mostów w Szkole Wyższej Polskiej na Montparnasse. Opublikował “Zasady rachunku różniczkowego i całkowego z zastosowaniami”, które w plebiscycie prasowym uznane zostały w za najlepszą polską książkę naukową XIX wieku.
W czasie wojny francusko-pruskiej 1870–71 roku zaciągnął się jako ochotnik do armii francuskiej, gdzie w stopniu podporucznika służby elektrotechnicznej uczestniczył w obronie Paryża. Wykazał się tam ogromnym męstwem, za co odznaczono go Legią Honorową.
Na początku 1874 roku wyjechał do Peru, gdzie najpierw zajmował się nadzorowaniem budowy i konserwacji prywatnych linii kolejowych, by w 1876 roku objąć stanowisko dziekana wydziału nauk ścisłych Universidad Mayor de San Marcos w Limie i kierownika Katedry Astronomii, Trygonometrii Sferycznej, Topografii i Geodezji. Nie porzucił tez praktyki inżynierskiej – kierował budową linii telegraficznej Puno–Cuzco i oceniał jako ekspert złoża saletry.
Po wybuchu w 1879 roku wojny z Chile o saletrę fortyfikował porty La Punta i Callao, a po jej zakończeniu odbudowywał południową sieć kolejową, którą następnie z powodzeniem kierował. Zarządzał również żeglugą parową na jeziorze Titicaca.
W 1889 roku wrócił do Europy – najpierw do Francji, a potem do Polski. Ze względu na udział w powstaniu styczniowym nie mógł wrócić do Warszawy, znajdującej się w zaborze rosyjskim, i osiedlił się we Lwowie w zaborze austriackim. Tam pracował m.in. przy budowie kolei na liniach Stanisławów-Woronienka i Chabówka-Zakopane.
Władysław Folkierski Do końca życia otrzymywał propozycje objęcia wysokich stanowisk w Peru, ale nigdy z nich nie skorzystał.
Jego syn, również Władysław, był wybitnym profesorem filologii romańskiej, a podczas II wojny światowej członkiem Rządu RP na uchodźstwie.
